Et Bell en Kölle

Wööd un Tön: Hans-Jürgen Jansen

Kölsche Fassung

Et Bell en Kölle

Wigg litt ald sing Heimat hingerm Horizont,
Wo et es gebore, wo dä Künningsbroder wonnt.
Däm Schecksal dät gefalle, dat it kom an der Rhing.
Im zor Ihr ganz Kölle flöck op de Stroße ging.

Wie et trok en, de Lück woodte knatschjeck.
Un wie et nohm dä Schleier vum Geseech,
Kunnt jeder sinn, dat Minsch, dat wor perfek.
Et Bell wor schön, su schön wie e Gedeech.

Dä Ääzbischoff vun Kölle, däm Kaiser singe Mann,
Braht dat Bell us England bes an der Rhing eraan.
En Worms sollt it dann weede däm Kaiser sing Frau.
En Kölle dät et räste, sechs Woche ganz genau.

De Lück die däte staune, wat wor dat för ’ne Staat!
Wat der Fritz e Glöck doch met däm Leevche hatt.
Em Jubel nor sechs Woche, donoh sechs Johre lang
En ’nem golde Käfig durch dem Kaiser singe Zwang.

Kinder sollt se krige, ze wahre all sing Maach.
Einsam woodt ehr Levve noh dem Huhziggsdag.
Em Wochebedd do storv se, noh dem veete Kind
Do verlor dä Kaiser singe schönste Hyazinth.



Impressum
Kontakt