Leis ruusche Welle am Rhing

Wööd un Tön: Hans-Jürgen Jansen

Kölsche Fassung

Leis ruusche Welle am Rhing

Leis ruusche Welle am Rhing,
blänke em Mond singe Sching.
Jo, Kölle es ming Heimat,
die Stadt litt mir em Blod,
se mäht mer Mod.

Hee op der Rhing Promenad
kruff ich su gään op ming Aat.
Jo, Kölle dat mäht süchtig,
der Puls schleiht vill ze flöck,
vür Freud un Glöck.

Ovends, wann alles zor Rauh kütt,
maach ich mer leer der Kopp.
Wie mir die Stadt doch am Hätze litt,
luur höösch nohm Dom ich erop.

Jo, jo hee ben ich doheim,
jo, do erfölls all ming Dräum.
Jo, Kölle do bes mi Levve,
Egal, wo ich och ben,
Kölle mäht Senn!

Hochdeutsche Fassung

Leise rauschen Wellen am Rhein

Leise rauschen Wellen am Rhein,
blinken im Mondenschein.
Ja, Köln ist meine Heimat,
die Stadt liegt mir im Blut,
sie macht mir Mut.

Hier auf der Rheinpromenade
schlendere ich so gern auf meine Art.
Ja, Köln macht süchtig,
der Puls schlägt viel zu schnell,
vor Freude und Glück.

Abends, wenn alles zur Ruhe kommt,
mache ich meinen Kopf leer.
Wie mir die Stadt doch am Herzen liegt,
schaue still zum Dom ich hinauf.

Ja, ja hier bin ich daheim,
ja, du erfüllst all meine Träume.
Ja, Köln du bist mein Leben,
Egal, wo ich auch bin,
Köln macht Sinn!

Die hochdeutsche Fassung mit freundlicher Genehmigung der Akademie för uns kölsche Sproch inkl. Änderungen durch den Autor.


Impressum
Kontakt