Marsdorfer Hoff

Wööd un Tön: Hans-Jürgen Jansen

Kölsche Fassung

Marsdorfer Hoff

Wann et Wedder es god un et rähnt nit,
kumme se all op der Marsdorfer Hoff.
Se stelle de Desch un de Stöhl op,
dat weed en Fier su ganz ohne Zoff.
Jeder brängk jet met dohin:
Wööschcher, Schlot oder Bier.
Se drinke un esse, weil se hungrig sin.
Un laache vun ovends bes öm vier.

Se rofe ganz laut noh’m Miranda,
et mäht grad Johannisbeersaff.
“Et litt vielleich noch op der Veranda”,
säht der Denis un föhlt sich ganz schlaff.
Doch do kütt et met ner Fläsch.
Die es bes bovven voll.
“Jo, wä bezalt dann bloß hee die Zech?”,
frög dä Reinhard, jo, es der dann doll !
Un dann dun se singe und dann dun se springe.
Un sin fruh op dem Marsdorfer Hoff.

Et Rocky spillt gään met de Pänz ‘röm,
et Ramona laach stell för sich hin,
Der Pap su gään an e neu Bier köm,
Johannisberrrrr… hät hä em Senn.
All sin esu opgekratz,
kalle un rofe wie jeck.
Dä Schari mäht ald en löstige Fratz.
Vör’m Fröhstöck will keiner hee weg.
Un dann dun se singe un dann dun se springe.
Un sin fruh op dem Marsdorfer Hoff.

Hochdeutsche Fassung

Marsdorfer Hof

Wenn das Wetter gut ist und es regnet nicht,
kommen sie alle auf den Marsdorfer Hof.
Sie stellen die Tische und die Stühle auf,
das wird eine Feier so ganz ohne Zoff.
Jeder bringt etwas mit dahin:
Würstchen, Salat oder Bier.
Sie trinken und essen weil sie hungrig sind.
Und lachen von abends bis um vier.

Sie rufen ganz laut nach Miranda,
sie macht gerade Johannesbeersaft.
"Sie liegt vielleicht noch auf der Veranda",
sagt Denis und fühlt sich ganz schlaff.
Doch da kommt sie mit einer Flasche.
Die ist bis oben voll.
"Ja, wer bezahlt denn bloß hier die Zeche?"
fragt Reinhard, ja, ist der denn verrückt?
Und dann singen sie und dann springen sie.
Und sind froh auf dem Marsdorfer Hof.

Rocky spielt gerne mit den Kindern herum,
Ramona lacht still vor sich hin,
Der Papa käme so gerne an ein neues Bier,
Johannisberrrr ... hat er im Sinn.
Alle sind so aufgekratzt,
reden und rufen wie verrückt.
Schari macht schon eine lustige Fratze.
Vor dem Frühstück will keiner hier weg.
Und dann singen sie und dann springen sie.
Und sind froh auf dem Marsdorfer Hof.

Die hochdeutsche Fassung mit freundlicher Genehmigung der Akademie för uns kölsche Sproch inkl. Änderungen durch den Autor.


Impressum
Kontakt