Vun Kölle, do ben ich

Nach einer Melodie von Kurt Dehn; Wööd un Tön: Hans-Jürgen Jansen

Kölsche Fassung

Vun Kölle, do ben ich

Vun Kölle, do ben ich, us Kölle kumm ich her.
Dat hürt mer wall glich an der Sproch.
Die nennt mer hee Kölsch, die es och garnit schwer.
Die liehrt mer ganz flöck us ’nem Boch.
Die Römer han domols gesaht:
Dat es ens en Sproch vun Format!

Ich ben ene Kölsche un dodrop ben ich stolz.
Ich ben geschnetz us ech kölschem Holz.
Wä hät dann su ’n schöne Stadt ald gesinn
Kei Wunder dat ich stolz op Kölle ben.

Vun Kölle, do ben ich, us Kölle kumm ich her.
Dat süht mer mir doch secher aan.
Op minger Visage, do litt ene Flair,
Humor, jo do denk mer glich draan.
Die Römer han domols gesaht:
Die Kölsche sin Lück vun Format!

Ich ben ene Kölsche, un dodrop ben ich stolz.
Ich ben geschnetz us ech kölsche Holz.
Ich ben hee vun Kölle, vun Kölle am Rhing.
Uns Kölle ich am allerschönste fing.

Vun Kölle, do ben ich, us Kölle kumm ich her.
Dat föhlt ene jede em Hätz.
Dröm sin mir Kölsche üvverall populär,
Dann unser Gemöd weed geschätz.
Die Römer han domols gesaht:
Dat Kölsche Gemöd hät Format!

Ich ben ene Kölsche, un dodrop ben ich stolz……



Impressum
Kontakt